رابطه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی با شادکامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان گیلان

پیش زمینه: شادکامی به عنوان یکی از مهمترین سازه های سلامت روان دانشجویان که تأثیر بسزایی در رشد شخصی و اجتماعی و تکوین شخصیت آنان ایفا می کند، همواره مورد توجه پژوهشگران حوزه های مختلف روانشناسی بوده است. هدف: لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی با شادکامی دانشجویان انجام گردید. روش: روش پژوهش، از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان گیلان در سال تحصیلی93-92 به تعداد 1777 نفر بودند که نمونه ای به حجم 250 نفر(شامل 149 نفر زن و 101 نفر مرد) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برحسب جنسیت، انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سازگاری با دانشگاه (sacq)، مقیاس بخشودگی بین فردی ( ifi ) و فهرست شادکامی آکسفورد (ohi) استفاده شد. داده های حاصل به روش تحلیل رگرسیون چند متغیره با نرم افزار spss تجزیه وتحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین مؤلفه های سازگاری با دانشگاه و مؤلفه های بخشودگی بین فردی با شادکامی رابطه مثبت و معناداری در سطح ( 01/0>p) وجود دارد و این متغیرها در ترکیب بایکدیگر توانستند 58درصد از واریانس شادکامی را تبیین نمایند. از بین متغیرهای پیش بین، مؤلفه ی سازگاری اجتماعی بیشترین نقش را در پیش بینی شادکامی دانشجویان داشت. نتیجه گیری: لذا با توجه به اینکه سازگاری با دانشگاه و بخشودگی بین فردی پیش بینی کننده های مناسبی برای شادکامی هستند، توجه به آنها در برنامه ریزی های ارتقاء بهداشت روانی دانشجویان پیشنهاد می گردد.